ΟΙ ΕΚΛΟΓΕΣ ΝΑ ΓΙΝΟΥΝ ΒΗΜΑ ΔΙΕΞΟΔΟΥ

Σχέδιο Πολιτικής Απόφασης στην πορεία προς τις εθνικές εκλογές*

1. Από τον περασμένο Νοέμβριο, η χώρα βιώνει την κορύφωση της πιο βαθιάς πολιτικής της κρίσης, από τη μεταπολίτευση και μετά. Με το σχηματισμό της μεταβατικής κυβέρνησης συνεργασίας Παπαδήμου από το ΠΑΣΟΚ, την ΝΔ και το ΛΑΟΣ και τις δεσμεύσεις που τη συνοδεύουν, το πολιτικό σύστημα ουσιαστικά «παρέδωσε τα κλειδιά» της οικονομικής και ευρωπαϊκής πολιτικής της χώρας. Η αρχική αποδοχή της νέας κυβέρνησης από την κοινή γνώμη διαβρώθηκε με ραγδαίους ρυθμούς από την επιδείνωση της κρίσης, την προώθηση πρόσθετων μέτρων και την αδυναμία της να προτείνει κάτι νέο. 
Η ψήφιση του δεύτερου Μνημονίου οδήγησε το πολιτικό σύστημα σε νέα πολυδιάσπαση και ανακατονομή των «αντιμνημονιακών» και «μνημονιακών» δυνάμεων στη Βουλή με αποχώρηση του ΛΑΟΣ από την κυβέρνηση τη διαγραφή πολλών βουλευτών από τα δύο κόμματα εξουσίας και τη δημιουργία νέων πολιτικών συσπυρώσεων Η συζήτηση για τον χρόνο των εκλογών, που συνδέεται με την επιδίωξη να κλειδώσουν πριν τις κάλπες όσο γίνεται περισσότερες δεσμεύσεις, αλλά και με την εκκρεμότητα για την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ, φαίνεται να κλείνει καθώς οριοθετείται από την πίεση να στηθούν οι κάλπες πριν γίνει καταλυτική η φθορά των δύο κομμάτων που βρίσκονται στην εξουσία και αλλάξουν δραστικά οι σημερινοί πολιτικοί συσχετισμοί.

 

Στο μεταξύ η κρίση στην ευρωζώνη παραμένει, καθώς οι  σπασμωδικές δεσμεύσεις του Δεκεμβρίου για «απαγόρευση» των ελλειμμάτων και ποινές στα «απείθαρχα» κράτη-μέλη, αδυνατούν να πείσουν τις χρηματαγορές και τους οίκους αξιολόγησης. Στην Ελλάδα η κυβέρνηση και το πολιτικό σύστημα δείχνουν να έχουν παραιτηθεί από κάθε προσπάθεια να συνδιαμορφώσουν τις ευρωπαϊκές εξελίξεις, ακόμη και σε θέματα εξαιρετικά κρίσιμης σημασίας για τη χώρα μας.

2.  Το νέο Μνημόνιο (παρά το PSI), αλλά και η αλλαγή των Ευρωπαϊκών συνθηκών με συνοπτικές διαδικασίες, είναι πια τουλάχιστον αμφίβολο κατά πόσο πρόκειται για (σκληρούς, έστω) όρους «προσαρμογής» της Ελλάδας και παραμονής της στο ευρώ ή για οδικό χάρτη σταδιακής έξωσής της. Στα θέματα αυτά, οι εξελίξεις των επόμενων μηνών θα σφραγίσουν το μέλλον της χώρας μας για δεκαετίες και η σημερινή Βουλή έχει χάσει εδώ και μήνες πια την πολιτική νομιμοποίηση γι’ αυτό. Για τους λόγους αυτούς είχαμε ζητήσει το Μνημόνιοι και η νέα Δανειακή Σύμβαση να ψηφισθούν από μια νέα κυβέρνηση με νωπή και σαφή λαϊκή εντολή.

Οι Οικολόγοι Πράσινοι λέμε ΝΑΙ στο «κούρεμα» του χρέους, στη βιώσιμη δημοσιονομική εξυγίανση με κοινωνική δικαιοσύνη και προστασία του περιβάλλοντος, στη διασφάλιση της παραμονής της χώρας στην ευρωζώνη, στη θεμελίωση κοινής ευρωπαϊκής οικονομικής πολιτικής με δημοκρατική νομιμοποίηση και κοινωνική δικαιοσύνη.

Αδυνατούμε όμως να στηρίξουμε το νέο Μνημόνιο καθώς θεωρούμε όλη τη συμφωνία: 

• Ανεπαρκή, καθώς το συνολικό χρέος της Ελλάδας ακόμα και με τους αμφίβολους στόχους που θέτει για το 2020, διατηρείται σε επίπεδα πολύ πάνω από εκείνα που θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν βιώσιμα. Ταυτόχρονα φαίνεται ότι ήδη αποτυγχάνει στους ευρύτερους στόχους της να αντιμετωπίσει την συνολική κρίση χρέους στην Ευρωζώνη.
• Άδικη, καθώς πλήτει την περιουσία των ασφαλιστικών ταμείων και το κοινωνικό κράτος. Την ίδια στιγμή  Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα θα αντλήσει από τη χώρα μας άκοπα κέρδη δεκάδων δις ευρώ από την εξαίρεση ομολόγων που είχε αγοράσει σε κλάσμα της ονομαστικής τους αξίας, ενώ μεγάλα κέρδη θα έχουν και οι κυβερνήσεις που μας χορήγησαν δάνεια με υψηλά επιτόκια στις πρώτες φάσεις του Μηχανισμού Στήριξης.
• Επικίνδυνη, καθώς η μετατροπή των νέων ομολόγων με βάση το αγγλικό δίκαιο ορθώνει μεγάλα νομικά εμπόδια σε κάθε μελλοντικό διορθωτικό επιπλέον κούρεμα. Η δέσμευση της χώρας σε μη βιώσιμα επίπεδα χρέους, σημαίνει και απαιτήσεις για ανέφικτους δημοσιονομικούς στόχους, κάτι που κινδυνεύει να αποδειχθεί όχημα για την εκδίωξή μας από την ευρωζώνη τα αμέσως επόμενα χρόνια.

Για τους λόγους αυτούς το «κούρεμα» του χρέους για να είναι χρήσιμο και αποτελεσματικό για το μέλλον της χώρας θα πρέπει να είναι αρκετά μεγαλύτερο από όσο έγινε και να περιλαμβάνει εκτός από τους ιδιώτες πιστωτές και το δημόσιο τομέα (ΕΚΤ και κρατικά δάνεια) με στόχο ένα τελικό πραγματικά βιώσιμο επίπεδο χρέους.

3. Σε συνολικότερο επίπεδο, οι Οικολόγοι Πράσινοι επιμένουμε ότι ΑΛΛΟ ΔΗΜΟΣΙΟΝΟΜΙΚΗ ΕΞΥΓΙΑΝΣΗ, ΑΛΛΟ ΕΠΙΘΕΣΗ ΣΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΚΑΙ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΙΚΗ ΒΙΩΣΙΜΟΤΗΤΑ. Απέναντι στις αδιέξοδες συνταγές του Μνημονίου και της υποτίμησης της εργασίας, επιμένουμε ότι το κύριο είναι ΝΑ ΕΠΕΝΔΥΣΟΥΜΕ ΣΤΗ ΔΙΕΞΟΔΟ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ, αντιμετωπίζοντας ταυτόχρονα την οικονομική, κοινωνική και περιβαλλοντική διάσταση. Στο πλαίσιο αυτό καταθέτουμε προτάσεις για τα δημόσια οικονομικά, για τη διαφάνεια και τις γκρίζες περιουσίες, την Πράσινη Στροφή στην οικονομία, αλλά και για μια ριζική φορολογική μεταρρύθμιση σε κατευθύνσεις παραγωγικές, κοινωνικά δίκαιες και περιβαλλοντικά βιώσιμες.

Η επίθεση στην κοινωνική βιωσιμότητα σημαίνει αποδυνάμωση και συρρίκνωση των λίγων και ανεπαρκών προνοιακών και κοινωνικών προγραμμάτων και δομών μέσω των περικοπών που πραγματοποίησε η προηγούμενη  κυβέρνηση και συνεχίζει η σημερινή, οδηγεί στον αποκλεισμό από την κοινωνική και  οικονομική ζωή και στην εξαθλίωση μεγάλο τμήμα του πληθυσμού. Όμως η πρόληψη, η αντιμετώπιση των κοινωνικών προβλημάτων σε αρχικό στάδιο αλλά και η υποστήριξη και ενδυνάμωση των ευπαθών ομάδων κοστίζει πολύ λιγότερο από τις εκ των υστέρων προσπάθειες αντιμετώπισης και θεραπείας των προβλημάτων που έχουν ήδη διογκωθεί. Οι ΟΠ επιμένουμε ότι η καταπολέμηση των διακρίσεων καθώς και η δημιουργία των κατάλληλων συνθηκών για την ισότιμη πρόσβαση όλων των πολιτών στην απασχόληση, τις υπηρεσίες και τα αγαθά δεν αποτελούν δευτερεύοντα ζητήματα και ενασχολήσεις πολυτελείας.

Για τα ζητήματα αυτά επιδιώκουμε ανοικτό δημόσιο διάλογο με ευρύτερες κοινωνικές και πολιτικές δυνάμεις. Προτείνουμε για την επόμενη τετραετία «πάγωμα» με προοπτική σταδιακής μείωσης της φορολογίας της εργασίας και επιδιώκουμε την αύξηση της συμμετοχής της μισθωτής εργασίας στο ΑΕΠ της χώρας σε βάρος των κερδών. Έχουμε στο κέντρο των προτάσεων μας τη δημιουργία μιας ισχυρής οικονομίας των πολιτών, της Κοινωνικής και Αλληλέγγυας Οικονομίας. Οι πρωτοβουλίες της Κοινωνικής και Αλληλέγγυας Οικονομίας συμβάλλουν στη δημιουργία πλούτου διαφορετικού από το χρηματικό. Είναι παραγωγοί κοινωνικών δεσμών, αλληλεγγύης, εγγυητές για την ανάπτυξη της κοινωνίας των πολιτών, την ίδια στιγμή που δημιουργούν συλλογικά αγαθά και υπηρεσίες.

Παράλληλα θεωρούμε ζήτημα προτεραιότητας να απαντήσουμε αποτελεσματικά σε δύο σοβαρότατους κινδύνους που απειλούν να μονιμοποιήσουν για πολλές δεκαετίες τις συνέπειες της κρίσης:

• Τις απειλές που αντιπροσωπεύουν η αποδυνάμωση της περιβαλλοντικής νομοθεσίας, οι «εκπτώσεις» στο περιβάλλον για προσέλκυση καταστροφικών επενδύσεων, οι βίαιες αλλαγές χρήσης σε δημόσιες εκτάσεις για χάρη του χρέους, αλλά και τα ρουσφέτια σε βάρος του περιβάλλοντος όπως η νομιμοποίηση των αυθαιρέτων. Μένουμε ανυποχώρητοι στα θέματα προστασίας του περιβάλλοντος και της αειφορικής ανάπτυξης, αποκρούοντας τις προσπάθειες όσων επιχειρούν, με τη συνδρομή της πολιτικής εξουσίας να κερδοσκοπήσουν με πρόσχημα την οικονομική κρίση της χώρας, η οποία δήθεν επιτρέπει και συγχωρεί αντιπεριβαλλοντικές πρακτικές.  Έχει ζωτική σημασία, να πάψουμε επιτέλους να χρεώνουμε τις συνέπειες της κρίσης στα παιδιά μας και τις επόμενες γενιές.
• Τους πολλαπλούς κινδύνους για τη δημοκρατία, είτε από την παγίωση μιας «τεχνοκρατικής» διακυβέρνησης που περιορίζει ασφυκτικά το ρόλο της πολιτικής, είτε από την άνοδο του λαϊκισμού και την απαξίωση της ανοικτής κοινωνίας και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, είτε από έκτακτα μέτρα που περιορίζουν ελευθερίες για να θωρακίσουν την εξουσία. Λύση είναι για μας να ξαναβρούμε το νόημα της δημοκρατίας, καταθέτοντας και συγκεκριμένες προτάσεις για αλλαγές στους πολιτικούς θεσμούς.

Ως κοινωνία χρωστάμε στον εαυτό μας ριζικές αλλαγές σε όλα όσα μας έκαναν τον αδύναμο κρίκο της ευρωζώνης. Η αντίθεση μας στο Μνημόνιο και τις πολιτικές της Τρόικας δεν σημαίνει σε καμιά περίπτωση ότι νοσταλγούμε την προ κρίσης εποχή της χώρας, στην οποία οφείλεται σε μεγάλο βαθμό η κατάσταση που βιώνουμε τώρα.

Καθώς όμως η κρίση είναι ευρωπαϊκή, είναι σαφές ότι και η λύση θα είναι κι αυτή ευρωπαϊκή και σε μεγάλο βαθμό και παγκόσμια– ή δε θα υπάρξει καθόλου. Η Ευρώπη έχει να διαλέξει ανάμεσα στην ενίσχυση της συνοχής της σε κατεύθυνση πραγματικής ομοσπονδίας, και στην οπισθοχώρηση ή/και τη διάλυση. Αν δε θέλουμε να ενισχυθούν ο λαϊκισμός και οι φυγόκεντρες τάσεις, η υιοθέτηση κοινής οικονομικής πολιτικής οφείλει να συνοδεύεται από δημοκρατική νομιμοποίηση και κοινωνική συνοχή. Στην κατεύθυνση αυτή ζωτικό ρόλο παίζουν οι παρεμβάσεις του πράσινου κινήματος, τόσο με προτάσεις όπως το «Σύμφωνο Βιώσιμης Ευημερίας» όσο και με τη σταθερή και έμπρακτη αλληλεγγύη προς τις πιο αδύναμες χώρες όπως η Ελλάδα.

Οι Οικολόγοι Πράσινοι δεν είμαστε ούτε ευρωπαϊστές, ούτε «φιλοευρωπαίοι», αλλά Ευρωπαίοι. Ζούμε στην Ευρώπη κι απαιτούμε να συναποφασίζουμε για το παρόν και το μέλλον της ηπείρου μας, όπως για τη χώρα, την πόλη και το χωριό, τη γειτονιά μας. Ο άξονας «Μερκοζί» με τον αντιδημοκρατικό τρόπο που λειτουργεί, τα συμφέροντα που υποστηρίζει και τα αποτελέσματα της πολιτικής του, αντιβαίνει στη ριζωμένη πεποίθηση για μιαν Ευρώπη της κοινωνικής δικαιοσύνης, της δημοκρατίας και της αλληλεγγύης.

4. Η επόμενη Βουλή όμως θα έχει να διαχειριστεί το εξαιρετικά σημαντικό ζήτημα της Αναθεώρησης του Συντάγματος. Τα κόμματα εξουσίας άλλοτε ρητά άλλοτε με ακριτομυθίες έχουν κάνει σαφές ότι θέλουν με την συνδρομή και της ακροδεξιάς (όπως έπραξαν με το νόμο για την Ανώτατη Εκπαίδευση) να «ξεμπερδεύουν» με τις διατάξεις του Συντάγματος που τους δημιουργούν εμπόδια στην κατεύθυνση της νεοφιλελεύθερης «μεταρρύθμισης» της κοινωνίας, της οικονομίας και των θεσμών. Εδώ εντάσσονται τα ζητήματα με τα γνωστά άρθρα 16 (για την ανώτατη εκπαίδευση) και 24 (για την προστασία του περιβάλλοντος), τα άρθρα για την κατάργηση της μονιμότητας των δημοσίων υπαλλήλων κά.

Ως ΟΠ στις συζητήσεις αυτές όταν και αν ξεκινήσουν, θα υπερασπιστούμε με τον πιο έντονο τρόπο τα πολιτικά δικαιώματα, τις αρχές της κοινωνικής δικαιοσύνης και το κοινωνικό κράτος, την ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης. Θα αγωνιστούμε για την διεύρυνση των δικαιωμάτων (ατομικών, κοινωνικών, προσωπικής επιλογής και των νέων, ψηφιακών) αλλά και την εξάλειψη προνομιακών ρυθμίσεων όπως για τους βουλευτές, την ασυλία των υπουργών, ιδιαίτερους παραγωγικού κλάδους κά.

5.  Όλα τα στοιχεία δείχνουν ότι οι πολίτες στις ερχόμενες εκλογές θα εκφράσουν την διάχυτη αποδοκιμασία προς το πολιτικό σύστημα, καταψηφίζοντας μαζικά τους κύριους εκπροσώπους του. Το κύριο πολιτικό ζητούμενο όμως είναι, με δεδομένη τη χρεοκοπία όλου του πολιτικού συστήματος  και το έλλειμμα προτάσεων της Αριστεράς, να μπορέσει αυτή η απορριπτική διάθεση των πολιτών να μετατραπεί σε μια νέα ελπιδοφόρα θετική πρόταση για την κοινωνία. Να έχουμε οι Οικολόγοι Πράσινοι ουσιαστική παρουσία και συμμετοχή σε μια τέτοια θετική διέξοδο:

aΜε Πράσινη Στροφή στην πραγματική και βιώσιμη οικονομία

aΜε Ευρώπη της αλληλεγγύης στην κατεύθυνση της ομοσπονδιοποίησής της

aΜε πραγματική και άμεση δημοκρατία

aΜε ένα Νέο Κοινωνικό Συμβόλαιο, που θα βασίζει την ευημερία κυρίως στα συλλογικά αγαθά και όχι στην ατομική αγοραστική δύναμη.

6. Οι ΟΠ δίνουμε στον Έλληνα πολίτη, που καλείται να προσέλθει στην κάλπη στις ερχόμενες εκλογές, μια διαφορετική επιλογή:

·         Ευθύνης, που ζητά την ψήφο των πολιτών για να συμβάλλει στην εφαρμογή όσων συγκεκριμένα διακηρύσσει, αν μας δοθεί η δυνατότητα.

·         Αλήθειας: που δεν ωραιοποιεί την πραγματικότητα, αλλά και δεν αποκρύπτει τις ευθύνες των ισχυρών της πολιτικής εξουσίας, του χρήματος και των μίντια.

·         Δικαιοσύνης: που επιμερίζει το κόστος της κρίσης ανάλογα με τις ευθύνες του κάθε κοινωνικού στρώματος αλλά και της κάθε γενεάς, με συνείδηση πως δεν είναι δυνατό όλα τα κοινωνικά, δημοσιονομικά και περιβαλλοντικά κόστη να μετατίθενται αενάως στους οικονομικά ασθενέστερους, στους κοινωνικά ευάλωτους, στις επόμενες γενιές, τους νέους και τα παιδιά!

·         Προοπτικής: που οι προτάσεις της εντάσσονται σε ένα συγκεκριμένο σχέδιο για οικονομικό κοινωνικό και περιβαλλοντικό οικολογικό μετασχηματισμό της Ελλάδας, σε μια δημοκρατική, κοινωνική και ενωμένη Ευρώπη.

Οι Οικολόγοι Πράσινοι ωριμάζουν, μαζί με τους πολίτες που σιγά σιγά έρχονται σε επαφή με τις ιδέες, τις αντιλήψεις και τις προτάσεις της Πολιτικής Οικολογίας. Δε λέμε ότι εμείς είμαστε καλύτεροι από τους άλλους. Λέμε ότι επιδιώκουμε να γίνουμε καλύτεροι από αυτό που ήδη είμαστε και να συμβάλλουμε ώστε να γίνει καλύτερη, πιο φιλική, πιο ανθρώπινη η κοινωνία μας. Χωρίς βία, με σεβασμό στον άνθρωπο – ιδιαίτερα στον αδύναμο άνθρωπο. Αλλά και με ρεαλισμό και με ανάληψη της ευθύνης, όταν πρέπει.  Για να μπορούμε να αντιμετωπίζουμε τις κοινές δυσκολίες και τα προβλήματα με την αυτοπεποίθηση που δίνει η αλληλεγγύη, με την αξιοπρέπεια και την αισιοδοξία που μας προσφέρει η κοινή μας προσπάθεια.