H συνέντευξη του Daniel Cohn-Bendit στη Libération της 27.10.2011
Για τoν συμπρόεδρο των Πρασίνων στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, Daniel Cohn-Bendit, η κρίση απαιτεί από την ΕΕ να επιταχύνει το πολιτικό άλμα προς «μια ομοσπονδία των Ηνωμένων Πολιτειών της Ευρώπης».
Η πρόκληση αυτής της κρίσης δεν είναι τίποτε λιγότερο από τον πόλεμο ή την ειρήνη;
Η Ευρώπη που διαμορφώθηκε, επιβλήθηκε από το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Σήμερα έχουμε οικονομικό πόλεμο, είναι οι αγορές ανήθικες ,όπως ανήθικος είναι ο πόλεμος που μας επιβάλλει το δίλημμα: παραδώστε τα όπλα και παραδοθείτε, ή ανεβάστε ταχύτητα και προχωρείστε προς την ομοσπονδοποίηση. Διαθέτουμε τις ιδέες, τις προσωπικότητες που θ' αρπάξουν τη μπάλα στον αέρα; Αυτό είναι το ερώτημα. Θα προσθέσω μια διάσταση που λείπει: την οικολογική κρίση που σχετίζεται με την επιδείνωση του κλίματος. Κάθε χρέος είναι ανατάξιμο, εκτός από το οικολογικό χρέος.
Πώς μπορεί η Ευρώπη να φτάσει εκεί;
Η πραγματικότητα είναι πια υπερβολικά πολύπλοκη για να την διαχειριστούμε με τη μέθοδο των διακυβερνητικών αποφάσεων που έχει επικρατήσει εδώ και εξήντα χρόνια. Αυτή η μέθοδος δεν είναι παρά μια απλή παράθεση επί μέρους εθνικών πολιτικών πολιτισμών. Τα κράτη αναλαμβάνουν δεσμεύσεις που δεν τις θέλουν ή που δεν μπορούν να τις σεβαστούν και να τηρήσουν στη συνέχεια. Στα θέματα της κοινωνικής σύγκλισης και του περιβάλλοντος , δεν είναι σε θέση να φτάσουν σε συμφωνία και καταλήγουν σε αδιέξοδα. Αλλά σε κάθε κρίση, η Ευρώπη ανακαλύπτει τα ελαττώματα που είχαν οι προηγούμενες προσπάθειες. Χωρίς την ενοποίηση της Γερμανίας και το φόβο του Μιτεράν για ενδεχόμενη γερμανική ηγεμονία, δεν θα είχε υπάρξει ενιαίο νόμισμα. Σήμερα, η κρίση των subprime και ακολούθως του χρέους, δείχνει ότι η Γερμανία έκανε λάθος που αντιτάχθηκε στη δημιουργία μιας οικονομικής διακυβέρνησης της ζώνης του ευρώ. Αυτό οδηγεί στην παράλογη κατάσταση, όπου το μόνο κοινοβούλιο που αποφασίζει για την Ευρώπη, είναι η Μπούντεσταγκ, όπου επικρατεί η γερμανική μονεταριστική κουλτούρα.
Αισθάνεσθε ότι υπάρχει η επιθυμία άλματος;
Η μόνη πραγματικά υπεύθυνη ηγέτις της Ευρώπης ήταν η Iveta Radicova, η πρωθυπουργός της Σλοβακίας που δέχτηκε να θυσιαστεί με αντάλλαγμα το κοινοβούλιό της να εγκρίνει τη διάσωση του ευρώ. Πολύ θα το θελα να δώ την Μέρκελ και τον Σαρκοζί διατεθειμένους να παραιτηθούν από την εξουσία προκειμένου να επιτευχθεί η ενίσχυση της ομοσπονδοποίησης της Ευρώπης. Παρά το γεγονός ότι η ιδέα αυτή έχει αρχίσει να περνά από το μυαλό τους. Ο Σαρκοζί εξελίσσεται γρήγορα. Όσο για τη Μέρκελ, αν δεν είχε τα μάτια της στραμμένα στις εκλογές, θα μπορούσε να αρθεί στο ύψος των ιδρυτών της Ευρώπης.
Ελπίζω, σε έναν αιώνα από σήμερα, ο ιστορικός του μέλοντος να εξιστορήσει πώς μια οικονομική κρίση επιτάχυνε μια θεμελιώδη πολιτική αλλαγή. Συνεπώς, πρέπει να τους σπρώξουμε!
Δηλαδή προς ένα ομοσπονδιακό άλμα;
Αντικαταστήστε την μη ισορροπημένη δύναμη των 17 κρατών-μελών του ευρώ με την σαφώς ανώτερη δύναμη που απορρέει από ένα αδιαίρετο σύνολο. Αυτό απαιτεί ένα Ευρωπαϊκό Tαμείο, απαιτεί δημιουργία ευρωομολόγων ,ώστε θα επιτρέψουν τον μετασχηματισμό των χρεών των κρατών-μελών σε χρέος ευρωπαϊκό και τα σχέδια οικονομικής ανάκαμψης και πράσινης ανάκαμψης. Το σύνθημά μου είναι Keynes στις Βρυξέλλες! Πρέπει επίσης να προχωρήσουμε στην επιβολή κοινοτικού φόρου επί των χρηματοπιστωτικών συναλλαγών, σε ένα πράσινο φορολογικό σύστημα, σε νέα ρύθμιση της αγοράς, στη φορολογική και κοινωνική σύγκλιση σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Αυτό αφορά το σκληρό πυρήνα της εθνικής κυριαρχίας, αλλά η αυριανή συζήτηση είναι ακριβώς αυτή. Βρισκόμαστε μπροστά σε μια ιστορική φάση που επιβάλλει το ξεπέρασμα του έθνους-κράτους.
Ωστόσο μια τέτοια μεταβίβαση αρμοδιοτήτων προς τις Βρυξέλλες θα έθετε ζητήματα δημοκρατικού ελέγχου ...
΄Ενας Ευρωπαίος Υπουργός Οικονομίας και Οικονομικών, ως Νο 2 της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, θα μπορούσε να εκλέγεται από τους ευρωβουλευτές. Οι αποφάσεις του θα υπόκεινται στη διπλή έγκριση του Συμβουλίου των Αρχηγών και του Ευρωκοινοβουλίου, δύο σωμάτων εκλεγμένων με καθολική ψηφοφορία.
Αλλά ένα άλμα προς την Ομοσπονδία χρειαζεται χρόνο, ενώ η κρίση απαιτεί άμεσες λύσεις ...
Η Σύνοδος Κορυφής θα γεννήσει οπωσδήποτε μέτρα διάσωσης του ευρώ, αλλά αυτό δεν είναι αρκετό. Ο Joschka Fischer (Πράσινος πρώην υπουργός Εξωτερικών, της Γερμανίας ) κι εγώ πιστεύουμε ότι είναι αναγκαίο να ξεκινήσει μια γενική αναθεώρηση της γαλλο-γερμανικής ενοποίησης. Κάνοντας αρχή με μια κοινή διοίκηση της Έδρας της Γαλλίας στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ. Μια τέτοια νέα γαλλο-γερμανική πολιτική οντότητα, που θα αποφάσιζε τα πάντα από κοινού, θα προκαλούσε πολιτικό σεισμό. Και θα γινόταν παράδειγμα για τους Ευρωπαίους Εταίρους μας. Εάν οι δύο χώρες κατόρθωναν να ξεκινήσουν μια τέτοια δυναμική, το επόμενο βήμα θα μπορούσε να είναι μια Συμβατική Συνέλευση για την αναδιαμόρφωση της Ευρώπης. Μια νέα Συνθήκη, μετά από δημοψήφισμα σε κάθε χώρα, θα έμπαινε σε ισχύ, αν τα δύο τρίτα των κρατών-μελών και η πλειοψηφία των πολιτών της ΕΕ συμφωνούσαν για την Ομοσπονδία των Ηνωμένων Πολιτειών της Ευρώπης. Αντί για μιαν Ευρώπη δύο ταχυτήτων θα έχουμε μιαν Ευρώπη που θα περνάει πρώτη!
Τάκης Νικολακόπουλος
